ZİYAN ETMEMELİ

Her biri bir melekmiþ ya kelimelerin.
Gördüklerimi,
sonradan yaþýyorum nedense.
Güzellikleri yazmalý o zaman.
Ziyan etmeden hiç bir harfi.
Ziyan etmeden hiç bir duyguyu.
Hele,
sevgiyi.
Bencilliklere harcatmadan,
bilmeli o tükenmez hazinenin kýymetini.
Ne yýkýlmýþ duvarlarý örmek mümkün bu yolda.
Ne kýrýlmýþ bir gönlü onarmak yeniden.
Kopmamalý insan kendisine verilen deðerden.
Kopmamalý kördüðüm gibi baðlý olduðu o yüce kapýdan,
bir ihtiras uðruna.
Kaybedilenlerin piþmanlýðý neye yarar ki?
Verilen en büyük hazine anahtarýný görememiþse eline,
düzeltecek olan
hangi özür,hangi söz hangi kelime?
Veya
hangi duygu bastýrabilir ki bu acý duyulmasýn diye yüreði.
Sabrýn açamayacaðý kapý yok.
Bu bildiðim sadece tüm ömrüm boyunca.
Hep bu olacak bu iniþindede hayatýn biliyorum.
Tek duam sevgiye olmasýn ihanet,
sevgiye olmasýn isyan.
Kapanmayacak yaralar açanlar,
neden yaparlarki bunlarý?
Ýmtihan deniyor ama,
imtihan olan olaylar çok farklý bir ruha.
Kavrulmayan bilmez derler ateþte.
ve topraðý göze alamayanlar,
gelmesin bu meydana.
Sýr denilen þeyse yaradanýn ruhta kendini,
aþikâr etmesi...
Kaç kiþiye nasip olurki;
’O’
NUR’U SEYRETMEK !
...
Nigâr Güler
Sosyal Medyada Paylaşın: