Ölümün en hüzünlü sahnesini paylaþýyordu hayat. Baharý taþýyorken topraða, her bir cemre tanesi. Ve insanlar, pencerelerden karþýlýyordu, Ýlk açan çiçeði. Ýçlerinde geleceðe dair belirsiz mutluluklarý, Çocuk gibi masum ve ümitli. Halbuki? Hemen nasýl unutabilirler yaþadýklarýný. Arkasýndan gelecek kýþ ýzdýraplý deðil miydi? Þaþýrýyorum! Ne varki anlamýyordu insanlar, iþlenen bu cinayeti. Dur lütfen Tanrým! Öldürme sebepsiz yere. Öldürme, yere düþen ilk cemre tanesini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
aliorhan91m Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.