Ahu zar eden bülbül, sözle teselli olmaz, Her kuruyan tomurcuk, aslýnda bir ölümdür. Hatalý bir kararýn, ne yapsan yeri dolmaz, Adaletsiz her hüküm, aslýnda bir zulümdür.
Bir çiçeði sevmenin elbet bir bedeli var, Bazen açmaz, nazlanýr; bazen baþýndan savar, Eli ile gel derken, birde bakmýþsýn kovar, Beni mahzun eyleyen, vefasýz bir gülümdür.
Sen hükmünü vermiþsin, ne söylesem nafile, Kulak bile vermedin; þahide ve kefile, Yorgunluktan bitaptýr yola çýkan kafile, Vaha görünen serap, bil ki benim çölümdür.
Meylettiðim ne varsa, hepsine düþman oldun, Bu kadar yakýp, yýktýn; söyle bana, ne buldun? Beni mahvettin amma; sen de sararýp, soldun, Elinle kuruttuðun, can bulduðum gölümdür.
Viraneler gül vermez, bülbül zaten uðramaz, Âþýklarýn halini, bazen akýl kavramaz, Demiri kesen kýlýç, seven kalbi doðramaz, Aþkýn kitabý kalýn, kim bilir kaç bölümdür?
Acýlarý gömmeye ne toprak var, ne yürek, Mezarýmý eþmeye ne kazma var, ne kürek, Namazýmý kýldýlar baktým gülümseyerek, Musallada bekleyen; yalnýz benim külümdür.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.