GÜNLERDEN ON DOKUZ MAYISTI Yusuf Yýlmaz Ýngiliz Donanmasýnýn arasýndan geçerek, Aðýr aðýr çýktý, Vapurun güvertesine. Karadeniz’in engin sularýna bakarak: " Ben Anadolu’ya gidiyorum. Oraya sadece silah deðil, Ýmanýmýzý ve irademizi de getiriyorum!" Bu müjdeli haber, Dalga dalga yayýldý, Kýmýldattý ölmek üzere olan bir milleti. Yas kalktý, Kopuzlar yeniden çalmaya baþladý. Kýr atlar þahlandý. Nal sesleriyle daðlar yankýlandý. Maviliði andýran bir ýþýðý ile Güneþ bir baþka doðdu, O sabah Samsunda. Hayalinde tutup öptüðü Vatanýn kaderini, Yüreðinde duyuyor, Gözüyle görüyor, Yapacaklarýný, Hatta düþünüp de dilinde söyleyemediklerini, Her þeyi hesap ediyordu. Sahiciydi. En çokta samimiydi. Kararlý ve kesindi. Çünkü söz konusu olan, Türk Milletinin makus talihiydi. Bakýþlarý denizin dalgalarýna baktýkça Daha da keskinleþti. O hiç yenilmedi. Tarih öyle koymuþtu adýný, Çünkü onun adý mutlak zaferdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.