Açýða Çýkacak...
Açýða çýkacaksýn birgün
O bataklýktan karanlýða sürgün...
Ömür törpülü gönüldü bu sendeki
Rezil edilmekten gerili korkuluklarýn
Yaþ aldýkça geriye geriye ekilen
Ýleriye özlemine düþen
Tarlanda sulanan uçuþan kelebeklerin
Hemencecik ölüverdiler...
Gizlendiðin sýr yerlere siyah ýþýklar sýzýyor
Zehirli sisler kapladý
Göðünün dört bir tarafýný bir bak!
Nefeslenerek dinlendiðin
Karaciðeri sönük gölgelerine
Sinyaller çekildi
Deþifreli hayallerinin talihine
Tüm ordularýný saldý kader
Çok az kaldý haklamaya düþünceler gezegenini
Orda bir vakit daha saklanabileceksin ama
Asla kaçamayacaksýn...
Þimdi sustur nabzýný birtanem...
Vebadan ölür gibi
Bomba altýnda kalýr gibi
Sözcüklerini azalt hadi noktalarla biten
Baþka yönü göster
Bu ben deðilim de kendine
Kandýrmak sana göre deðildi sevgili bilirim
Yanýltsa sadece
Bir camýn aynasýna aynasýz köstekleri!
Bulan bulanabildiðin kadar
Lekesi akan bataklýðýn çamurlarýna
Derin yaralarýnýn acýsýna ahlarýnýda sýzlanmayý býrakýp
Karart göz perdelerini...
Belki üstünden sadece bir kuþ geçer
Belkide seçemezler her zamanki gibi
Onlar zaten hiç seçmeyi beceremezlerdi!
Oysa ne yazýk
Artýk
Yakýnlaþtýkça bedenine daha da çok ele veriyordu güzel kokulu ten
Biriken olgun nar tanelerin
Adeta taþýyordu köklerinde
Fýrsatçýlarý güldürmemelisin kendine
Ellerin çürük sepetine,
Toplatma deðerlerini kardelen!
Sarýp sarmalamalýsýn sýmsýký onlarý, Düðüm düðüm kuþat
Güçlü dövmeli kollar bile
Çekerken koparamamalý!
Önce sormalýydý sana
"Tadýna bakabilir miyim?"