SONUÇ

Bir toplumun ne kadar yalnýz olduðunu gördüm
Öyle bir þey gömdüm ki içime her gün öldüm
Söküp attým yok olduðum gecelerde onu, kalmadý sözüm
Þiþem de kalan aþk þarabýný damla damla döktüm,

Öyle bir kalabalýkta kayboluyoruz, bu nasýl bir kaos?
Bu paradoksta tek tek yok oluyoruz, içine çekiyor kozmos
Ellerimizle gençliðimizi yakýyoruz, yaþamýmýz sonuçsuz
70 yýlýn sonunda veriyoruz paydos, varoluþumuz metamorfoz

Narkoz verilmiþ duygularým hasarlý, donuk bakýþlarým da algým kapalý
Beynimde yaþadýðým sancýlar kaygýlý, vicdaným yaralý
Histeri oluþturan durumlarda yargýlarým kararlý, þartlar yasaklý
Tüm hezeyanlar mantýk dýþý, soyut, somut sorgularým devrelerimi yaktý

Sonsuz sevgime korkunç bir öfke musallat oldu, gerçekleþmeyecek vuslat
Yýpranmýþ insanlarýn hayatý gecekondu, elbet güzelliðine kavuþacak tabiat
Parýldayan tüm ýþýklar sensizlikle soldu, fayda saðlamayacak feryat
Simsiyah geçen zaman da kimsenin kalmadý yeri yurdu, vazgeçemem ise milat

Kurþuna dizildi hislerim, hayallerimi kundakladým
Þeytaný hizaya getirdi düþüncelerim, gerçeklik sarsýldý
Susturamadým beynimde ki sesleri, yedim belki de kafayý
Düþlediðim günleri intihara sürükledim, geriye kayýplar kaldý



Sosyal Medyada Paylaşın: