Sonbaharýn solgun yapraklarý gibiyim Öyle duraðan, öyle bitime yakýn Þu hazin ömrümden bir sen geçti Gidiþinde umutlarým, gidiþinde göz yaþý saklý. Ansýzýn yýkýldý hayallerim, inancým küstü Yüzümden tebessüm, kipriklerimden aþk düþtü Geliþin gibi, gidiþin de bir düþ’tü Herkes gidiyordu, keþke sen kalsaydýn!
Bir bilseydin kalbimin seni nasýl sevdiðini Saçýndan sakalýna aþk beslediðimi Hislerim aðlarken, ayaklarým peþine düþüyor Sözcüklerim susarken, ellerim korda üþüyor Hayalin gözbebeðimin içinde, büyüdükçe büyüyor Herkes gidiyordu,keþke sen kalsaydýn!
Çehresiz seviyorum seni adam Kim olduðun, kimliðin önemsiz Ben sesini, nefesini seviyorum Uzakta olsanda, yanýmda gibi hissediyorum Ve düþ’lüyorum düþ’lerimde Herkes gidiyordu,keþke sen kalsaydýn!
Sessizliði adýyorum engin ufkuna sensizliði soluyorum bitkin ruhuma Tüm þarkýlar sustu Özüm, özüne küstü Ben sana esir, ben sana tutsak Ýç sesim, iç sesim çýðlýk çýðlýða Gözlerim puslu, bakýþlarým yere düþtü Alev gibi yüreðim, matemle süslü Geliþin gibi, gidiþin de bir düþ’tü Herkes gidiyordu,keþke sen kalsaydýn Keþke keþke sen kalsaydýn
#hüzünlükent ~
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.