Biz nereye aitiz, bilen var mý aslýný? Viran olmuþ bu baðda ne goncayýz, ne gülüz. Ömür denen bu yolun geçemedik faslýný, Bir gönül yangýnýndan geriye kalan külüz.
Þaþalý konaklarýn, gül yüzlü sultanlarý, Onlarýn bu haline, baktýkça imreniriz. Nasýl bilebilirsin gönlünde yatanlarý, Kendisi açtýðýnda, o zaman öðreniriz.
Yüzümüze bakanlar önce kendini gördü, Týlsýmlý ayna gibi, nice sýrlar saklarýz. Kimisi sürünürken, kimisi devran sürdü, Þu geçici âlemde birkaç gün konaklarýz.
Koþan geride kaldý, yürüyen erken vardý, Buna aklýmýz ermez, þaþkýnlýkla bakarýz. Gidenlerin ardýnda kalpleri hüzün sardý, Dünyada didiþiriz, sonra aðýt yakarýz.
Hiçbir mevki ve makam ebedi kalmayacak, Ýnsanlýk ordusunda isimsiz bir neferiz. Tamah etme servete, ne yapsan dolmayacak, Parlatmayý bilirsen, benzersiz bir cevheriz.
Aslýmýz toprak idi, yine dönüþ oraya, Gece gündüz demeden akýbete yürürüz. Sakýn kimse girmesin Rabbin ile araya, Ebedi bir âlem var, bir gün mutlak görürüz.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.