Gel demek mi daha zordu, Yoksa gelmek mi? Sev demek mi beni yordu, Yoksa sevmek mi? Tükendim sevgili, Daðýlýp gittim yollarýna bakarken. Nice kayalýklara çarptým, Peþinden koþarken. Nice uçurumlardan düþtüm, Sana ulaþmak isterken. Katettiðim yol, Çýktýðým yolculuða deðmedi. Uðruna her þeyi yakýp yýktým da, Yine de gönlün aþka boyun eðmedi. Söyle sevgili; Yol mu daha zordu, Yoksa yolculuk mu? Dünya bir sahne ise; Roller mi beni yordu, Yoksa oyunculuk mu? Gitme vakti geldi, Son sahnenin son satýrlarý yazýlmakta, Onda da ümit tükendi. Anlamadým ki; Sen mi bu kadar güçlüydün, Ben miydim böylesine zayýf. Sen mi taþtan yaratýldýn, Yoksa ben mi topraktan. Mayamýz mý farklýydý, Yoksa dünyamýz mý? Ar namus diyorsun da; Hayamýz mý farklýydý, Yoksa rüyamýz mý? Ben her þeyden arýnmýþ, Ben karþýnda üryan iken, Kim bilir belki de, Sendin tene takýlýp kalan, Ve belki de; Bendim tende ki caný arayan.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.