Sensizliðin zerre kadar kafamda kalmadý Ben sessizliðin kurbaný oldum þimdi Hayat düþe kalka götürüyor beni Suskunluðumun ecrini Yakalýyorum belki
Gözlerim gözlerini ararsa sokaklarda Dönüþleri yok oldu yarýnlara Geçmiþimi sildim bir hatýrlatmamacasýna Kayboldu çöplüklerin ortasýnda
Süpürülen yerde kalmadý izlerim Bakýþlarýmda sensizlik ile yok oldu özlemim Kalkmaya direniyor þu naçiz bedenim Var oluþunla yok oluþun arasýnda kaldý Yürüyemeyen dizlerim
Öpmek bile dudaklarýn arzusu Düþünceler geçmiþ saatin vuslatý Gidiþ insanýn içinde yara Kalan olaylar içinde vaka Dönüþü olmayan hallerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail Esiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.