Yıkılmış Devrilen Çürümüş Ağaç Gibiyim İsmail Esiner
Yıkılmış Devrilen Çürümüş Ağaç Gibiyim
Daldým gittim derinlerdeyim Sorma bana kendi kendimle sorunum Kimselerin kabahat yok Ben kendi kendimi yedim bitirdim Sanma kendimdeyim
Yýkýlýp devrilen çürümüþ aðaç gibiyim Dýþým dirençli olsa da Ýçimi sorma kendi sokaklarýnda kaybolmuþ gibiyim Duvarlar ýssýz duydum ki sessizmiþ Gözlerim bakar görmüyorsa yine sensizmiþ
Geçtiðim yollarda gezindiðim yerlerin hafýzamda izi kalmýþ Bakýp görmek mi duyup iþitmek mi? Yoksa sonradan hepsini gülüp geçmek mi? Anla dersen benim anlayacak halim mi kalmýþ
Uzattým uzandýðý kadar Geri çekiyorum bedeni mi kimse kalmamýþ Yalan yanlýþ sevdalar içimde oturmuþ Dünyamsýz dünyasýz dünden eksik kalmýþ haldeyim
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail Esiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.