EVLER BAHAR OLDU

EVLER BAHAR OLDU
Yýl 2020, Mevsim bahar,
Bu neþe yüklü baharýmýzý,
Evlerimizin odalarýnda karþýladýk.
Solgun duvarlar,
Umutsuzca gülümsüyordu,
Bizi mutlu etmek için
Çaba harcýyordu,
Musluklar, þelale olup
Gönlümüzün derinliklerine akýyordu,
Akarken gönüllere þarký söyleyip
Ruhumuzu dinlendiriyordu.
Deterjanlar, hijyen yarýþýna girmiþti,
Hepsi de bize,
Seve seve hizmet ediyordu.
Ya biz ne yapýyorduk?
Sevdiklerimiz için,
Geleceðimiz için,
Dünyamýz ve insanlýk için…
Saksýmdaki çiçekler ise
Mutluluk þarklýlarý söylüyordu,
Yeri dar olsa da
Memnun olduklarý,
Her hallerinden belli oluyordu.
Çiçeklerim benim,
Duygu yüklü çiçeklerim,
Her sabah güneþe merhaba der.
En yüksek karlý daðýn,
Rengârenk çiçekleri,
Umut yüklü bulutlarda,
Çocuklara selam veriyordu.
Rüzgârýn sevinci, cevvalliði,
Bulutlarý koþturuyordu,
Yaðmur çiselemeye baþlamýþtý,
Çoktan bile…
Toprak, buram buram kokuyordu,
Mutluluðu, ruhlarýmýzý yeþertiyordu.
Çiçeklerimi arýlar ziyaret etmese de
Výzýltýlarýný duyduk nefeslerimizde.
Duvarlarýmda kanatlandý uður böceði,
Kanatlarýný açtý, uður saçtý etrafýna,
Evi bir baþtanbaþa dolaþtý,
Gülümsedi boydan boya…
Halýlarýn üzeri, yemyeþil ota boyandý,
Rüzgâr vuruyor, efil efil esiyordu.
Biraz üzgün biraz da dargýn olarak.
Masaya dizilen sebzeler,
Bizi bahçelere taþýdý,
Üþenmedi, sýzlanmadý…
Kitaplarým bahar oldu,
Kalemlerim çiðdem olup açtý,
Mürekkepleri cemre oldu topraða aktý.
Baharý evimde doyasýya yaþýyorum,
Çocuklarým, evim mutluluk kaynaðým,
Bize dualarýný eksik etmeyen,
Caným ciðerim anam baþucumda.
Evimdeki lamlalar güneþ, ay olur,
Gönüllerimiz ýþýtýr; býkmadan, usanmadan.
Korona virüsü can alamaya devam ediyordu,
Ekranlardan her gün, ölüm sayýsý açýklanýyordu.
Biz sabrediyoruz, tedbiri elden býrakmýyoruz,
Takdiri bizi yaratan yüze Allah’a býrakýyoruz.
Evde kal, Türkiye’m evde kal,
Evde kal dünyam,
Evde kal sevdiklerim,
Evde kal,
Sevdiklerinle hayatta kal…
06.05.2020
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın: