Yerde yatan gölgemi tutup da kaldýramam, Ayaklarýn altýnda ezilmeye mahkûmum. Kul hakkýndan çekinir, mazluma saldýramam, Tövbekâr olsam bile; üzülmeye mahkûmum.
Acýlarýn yanýnda güzel günler de vardýr, Geçen günlerim zarar, güzel amelim kârdýr, Ýnsanda güzel duran; edep ile vakardýr, Hatalardan arýnýp, süzülmeye mahkûmum.
Gülümseyen yüzlere gýptayla bakacaðým, Göðsümün bir yanýna zarafet takacaðým, Bir yuva bulamazsam baþýmý sokacaðým, Yuvasýz bir kuþ gibi büzülmeye mahkûmum.
Ömrümüzden eksilen sýradan bir ruz gibi, Kayalardan sýyrýlan acýmtýrak tuz gibi, Çatýlarýn ucunda sarkan ince buz gibi, Yaðmurlarýn altýnda çözülmeye mahkûmum.
Kimisi fazla aldý, kimisi noksan tarttý, Bazýsý konuþmadý, bazýsý da abarttý, Söyledikçe doðruyu, düþmanlarým da arttý, Zalimlerin eliyle yüzülmeye mahkûmum.
Bir daha yanmayasýn, fýrsat eldeyken yan ki, Ýçimde fay kýrýldý, deprem yakýndýr sanki Kalemim düþtü elden, çok muhtacým inan ki, Lüzumsuz sayfa gibi çizilmeye mahkûmum.
Sabri Koca
*Ruz: gün
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.