DÜŞ ARTIK YAKAMDAN
Düþ artýk yakamdan kader denilen
Gözümden kan yaþý döktüðün yeter
Uzaða git baþka yerlerde eðlen
Ruhuma hüzünler ektiðin yeter
Sancý oldun yaðdýn toprak, taþýma
Zehirleri katýk ettin aþýma
Yaþadýðým her gün garip baþýma
Karabasan gibi çöktüðün yeter
Mutluluk bir rüya huzur el gibi
Yaþadýðým her yer sahra, çöl gibi
Bülbül uðramayan garip gül gibi
Yarýn umudumu yýktýðýn yeter
Yüreðimi sönmez narda yandýrýp
Baðýmda dalýma baykuþ kondurup
Ahir zaman insafsýzca söndürüp
Ocaðýma incir diktiðin yeter
Defterinde yok mu hiç inayetim
Ne suç iþledim ki bitmez diyetim
Babasýndan öksüz anadan yetim
Misali boynumu büktüðün yeter
Ömrümü geçirdim dertli, tasalý
Bir defa tatmadan yâre visali
Yaþadýðým her an gölgem misali
Belayý peþime taktýðýn yeter
Engeller yarattýn yaþam duyguma
Korkulu düþ oldun tatlý uykuma
Aydýnlýk umduðum sabah ufkuma
Kapkara bulutlar çektiðin yeter
30.04.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.