Lara
Dilim idam ipine dolanmýþ, kalemim keder kemiðinden kýrýlmýþ. kalemim Kalbimde gövdesiz bir baþ misali artýk. Hiç aklýma gelmeyen þeyler var. hiç unutamayacaðým þeyler Gibi. Tarifi olmayan acýlar gibi.
Gel acýyý tarif edecek bir dil yaratalým.
Ne zaman ki Acýnýn mahremine kanamaya kalksak. Bir yenilgi fýrtýnasý bir üzüntü yaðmurunda ölüm ile göz göze geliyoruz.
Ve biliyoruz ki ölüm acý bir gerçektir.
En gerçek acý ise yaþarken ölmektir.
insanlarýn yüzünde adem ile hava’dan kalma mahçup acýlarýn izi.. ötemde güneþe, yýldýza, aya kafa tutan kavimler. bunlar neden ölümden bu kadar çok korkuyorlar.
Ruhum sýkýldý. Ruhum yoruldu
Ruhumun geometrisi esmer çocuklarýn gölgesidir.
Ruhumun geometrisi barýþýn sesidir.
Haziranlarýn habercisidir.
Bulutsuz havalarýn güneþli elçisidir.
Þimdi þartsýz, ölümsüz yanýmla elerimi tanrýlarýn divanýna uzatýyorum.
her dilden bir çocuk.
Ve her din’den bir Anne Oluyorum.
Sonra Cesaret-i aþkla elerimi sana uzatýyorum.
Tut elerimi diyorum. Tutmuyorsun
Tut ellerimi diyorum kaçýyorsun.
Ve ben...
Düþ yolcusuyum, her sonda eksiliyor bir parçam.
Düþ yolcusuyum yahut takvimi’nin ilk yapraðýnda Kaldý. son parçam.
Yezit gülüþlerin isyana kývýlcým saçarken
Çocuk bedeniyle vuruldum yan sokakta
görgüsüzce. Ölüm sýçradý yüzüme
Göz bebeklerimden kaçarak.
Sen! korkma gülümse.
Içindeki aylak emojinleri serbest brak.
Baþ Kaldýr. Haykýrýþlarýma eþlik et
korktuklarým baþýma dolandý.
korkularým bana þahlandý
Benliðimi yitirdim.
Tarihin sunduðu utançlara lanet yaðdýralým.
Tarihin unuttuðu çocuklarý hatýrlatalým
Tarihin yaðmaladiðý gelenekleri yaþatalým. Yaþayalým.
Susma bu gece. Susarsan hidayetim küsebilir.
Sen Susarsan Ben gidebilirim.
Ben Susarsam Sen gidebilirsin.
Susmayalým. Lütfen susarsak ölebiliriz.
iki dudaðýnýn arasýnda can pazarý kurulmuþ
iki cümle bir can. Ah bakýþlarýn
Kendimize yakýþtýramadýklarýmýzý yakýþtýrýyorlar.
Korkuyorum. Korkularýmý lanetle.
Yandaþlýk etme. Ülkemi çok özledim.
Bir þiir yaz bana.
Bizimle birlikte gidenleri anlat
Mesela Acý çekenleri.
Ezilenleri ihaneti intihara kurban gidenleri anlat.
Kör kütük karanlýkta bedenini ateþe verenleri
iþkence tezgahlarýnda direnenleri zaferi görmeden ölenleri. sürgüne gönderilenleri.
Yenik düþenleri
Ve umudunu yitirenleri.
Hayata küsenleri anlat
Tut elerimi diyorum. Tutmuyorsun
Tut ellerimi diyorum kaçýyorsun.
Oysa Elerimi tutabilsen ölümü öldürebiliriz.
Halbuki elerimi tutsan barýþý getirebiliriz.
Þimdi tekmil dur yitirdiklerine karþý.
Boyun eðmek zulme sadakattir. Yast tutuyorum gelmiþ geçmiþ çað’lara. Içim acýyor coðrafyama
insanlýk yüzü görmemiþ bu çorak topraklar.
Bu ýssýz topraklar doymak bilmedi bu zalim topraklar.
Tanrýnýn unuttuðu topraklar.
Ve anlýyorum ki hiç bir acý kalýcý deðildir
Zaten insanýn kendiside.
Yolun sonu artýk.
Bharati’nin isyan ateþi sönmedi þivaya karþý
Zafere sahlanan her piyonun sonu gibi..lara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.