Düşe Kalka...

Emeklerken vazgeçtim büyümekten,
ayaða kalkmaktan.
Ne de olsa düþecektim.
Ne de olsa kanayan dizlerimi
annemden baþkasý öpmeyecekti.
Büyürsem düþecektim.
“Düþe kalka öðreneceksin”
diyecekti babam.
Herkesten;
benim bilmediðimi bildiðini iddia eden
herkesten,
gizlice nefret edecektim.
Belki bir gangster,
belki de nitelikli bir
serseri olacaktým.
Büyük adam olmayacaktým ben!
Hem büyürsem sana aþýk olacaktým.
Sen beni tanýyana kadar sevecektin.
Tanýyýnca vazgeçecektin.
Bir de gözden düþecektim.
Nasýlsa düþe kalka...
Belki de beni unutana kadar sevecektin,
Ya da unutacak kadar sevecektin.
Ben,
beni unuttuðunu unutmak isteyecektim.
***
Meyhaneci Necmettin abi
rakýyý tazelerken
“bu son. kapatýyoruz” diyecekti.
Düþtüðüm yolda tökezlerken düþecektim.
Düþe kalka...
Bir kadýn/adam ile
çokça kiþiyle paylaþýlmýþ
bir yataðý paylaþacak,
dudaklarýmý deðil,
yüreðimi öpmesini arzulayacaktým.
Yolda bir çocuk sevecek,
kirli ellerimden utanacaktým.
Tenimden ellerini
ellerimden tenini kurtarmaya
çalýþacaktým.
Kendimi sevmek sana,
seni sevmek çocuklara
haksýzlýk olacaktý.
Her neyse....
Büyük adam olmayacaktým ben!
Olsa olsa büyük bir çocuk olacaktým..
Büyük adam olmayacaktým ben!
Olsa olsa büyük bir çocuk olacaktým..


Þiir : Yunus KARABULUT

Seslendiren: kbbn
Sosyal Medyada Paylaşın: