Bir çiçeðe gönül verdim, ilk ve son kere,
Sabýr ekmiþtim þimdiye kadar kýrk yýldýr.
Aþk deðil hasret biçiyorum yine ne çare.
Bu senin deðil, benim alýn yazýmdýr.
Tükenmeyen umutlarla hayalini yaþadým
Günü gelince seni bulacaðýma inandým
Seni bulduðumda yazda deðil hazandaydým.
Bu senin deðil, benim alýn yazýmdýr.
Sen koydun bu aþkýn adýný karanfil dedin.
Söz verdin gönülden unutmam seni dedin.
Bu kutsal duygularýn kýymetini sen bilmedin.
Bu senin deðil, benim alýn yazýmdýr.
Hep yalvardým sana bütün mýsralarýmda.
Yarim deðil maneviyatým ol, gönül tahtýmda.
Kuruttun gittin karanfillerimi, gönül baðýmda.
Bu senin deðil, benim alýn yazýmdýr.
Hazanda buldum, hazanda kaybettim yine seni,
Ölümüne sevmekten piþman olmadým hiç seni,
Sen öldün bende diyerek býrakýp gitsen de beni.
Bu senin deðil benim alýn yazýmdýr.
Kessen de artýk bütün selamý sabahý benden,
Esirgesen de bu büyük aþka saygýyý gönlünden,
Haberin olmasa da artýk kanayan kalbimden,
Bu senin deðil benim alýn yazýmdýr.
Geç olsa da bir gün anlayacaksýn elbet sende beni,
Düþündün mü neydi amacým sevmekten baþka seni,
Gün gelip acý bir hüzün kaplarsa seninde kalbini,
Ýþte o zaman bu benim deðil senin alýn yazýndýr
Hayrettin TARHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.