Bir yaðmurlu günde yalnýz baþýma
Gezerken anýlarla rýhtýmda
Sönük bir ýþýk gördüm, uzaktan.
Yürüdüm; yorgun yorgun oraya
Bir meyhaneydi, duran karþýmda.
Ýçmek, sarhoþ olmak istediðim anda
Bir balýkçý meyhanesinde buldum, kendimi.
Kýrýk masalar, her yer þarap kokmakta
Oturdum, bir kenara sessizce.
Göz yaþlarým akýyordu, sildim gizlice
Neden mi? Bizim þarkýmýzdý çalan
Tozlu bir raftaki gramofondan
Daha da arttý, içimdeki acýlar
Doldu, þarapla yine bardaklar
Kimi si neþeden kimi si kederden
Þerefe diyorlardý.
Ya ben ! niye içiyordum, bilmiyorlardý?
Yokluðuna kadeh kaldýrmak
Ýçmek sarhoþ olup unutmak
Unutmak istiyordum, seni.
Anýlar yine býrakmýyorlardý.
Her yudum þarapta sen vardýn.
Her þarkýda sen.
Þiþelerde, kadehlerde ve þiirlerde,
Dilimden dökülen her sözde,
Baktýðým her yerde
Unutamadýðým, unutamadýðým
Bir tek sen vardýn.
Hayrettin TARHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.