kendimi kandýrmalarýmýn en yüksek noktasýna ulaþtýðým zaman bile haykýramadým aynalara söylediðim yalanlarýn acýsý içimde bir çýðlýk gibi büyürken ben sadece kendimden kaçmak için tüm aynalarý parcaladým çünkü onlara her baktýðýmda bana benim gibi bakacaklardý ve ruhum o son damlayý da kaldýramazdý biliyordum
üç sevabým bir günahýmý siler miydi ya da acýmasýz bir senaryonum çaresiz kurbanýyým deseydim kurtuluþa hak kazanýr mýydým hiç merak etmedim artýk sorduðum tüm sorularýn rengi zifire boyanmýþken acabalarýn hayatta kalamadýðý o çizgiyi çoktan geçmiþtim farkýndaydým
saymanýn acýya iyi gelmediðini kavrayýnca kaç rezil sabaha isimsiz çarþaflarda uyandýðýmý ve ya kaç yabancýnýn acýtan dokunuþlarýnýyla tenimi daðladýðýmý saymayý da býraktým artýk fark etmeyecekti nasýlsa ne kadar uðraþam da tenime bulaþan bu pisliklerden arýnamayacaktým
her þey tam olarak ne zaman kontrolden çýktý diye düþününce tam da -her þey kontrol altýnda- diye kendime seslendiðim o ayna þaidiydi ilk yalanýmýn ve aynalarla olan savaþýný baþlatan ilk yumruk inerken o aynaya tam da o anda o izbe tuvalette bedenime þeytanýn ilk iþaretini kazýmýþtým
iþte bu yüzden kendimi kandýrmalarýn en yüksek noktasýndan aþaðýya yuvarlanýrken bile susuyorum çünkü aðzýmý açarsam bir ayna olacak kulaklarýmda çýðlýðým biliyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.