Vuslata Erelim Eyy Deli Gönül
Düþtük bir vefasýz aþkýn nârýna
Tutuþup yanmýþýz vay deli gönül
Bin piþman olsan da kimin kârýna
Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül
Neler çektim bilsen senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yaðmuruyla solan dalýndan
Düþen yapraklarý say deli gönü
Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin ömrüme gamlý bir hazan
Çektiðim çileden ben oldum bezen
Artýk , ýstýraba doy deli gönül
Nerede güneþim nerede yazým
Artýyor içimde büyüyor sýzým
Bir türlü geçmiyor sana da sözüm
Bahara ermedik oy deli gönül
Susuz çöller gibi kaldým kurakta
Güldür artýk beni þu son durakta
Takatim kalmadý koyma merakta
Vuslata erelim ey deli gönül...
Gülseren MORKAN
DOST KALEM
Aðustos ayýnda, donmak istedin
Vefasýz adýný, anmak istedin
Çiçekten çiçeðe, konmak istedin
Ne hallere koydun, hay deli gönül.........Aþýk Lüzumsuz
Deðerli dost kalem Aþýk Lüzumsuz üstadýma sonsuz teþekkürler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.