Karanlýk yaðýyordu göklerden
Nefret umursamadan kapamýþtý
Güneþi
Soðuk ve ýslaktý
Kinci ve günahkar
Karanlýk yaðýyordu göklerden
Mazgallar týkanmýþtý
Yerden karanlýk kaynýyordu
Þehir sele vermiþti kendini
Karanlýk seli camur gibi
Þair
Eski bir mezarlýktaydý þimdi
Kabirle arasýnda dolaþýyordu
En sondaki kendininki
Bir ýþýk parladý bir anda
Harap bir kulubeden geliyordu
Koþtu koþtu
Yaðmurda onla koþtu sanki
Düþtü günah bataðýna saplandý
Ama vazgeçmedi
Kapý açýktý ardýna kadar
Sessizce adým attý
Kimse yoktu
Duvarlar küflenmiþ
Zaman durmuþ
Adem kayýp
Bir avuç soðuk kül vardý ocakta
Hatýralardan umutlardan hayallerden
Kalma
Belliki o yoktu
Sarhoþtu...
(haþrolan insandý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.