KARLAR

Birer birer düþüyorlar gükyüzünden
Kozadan yeni çýkmýþ kelebek gibiler
Titrek sevimli hüzünlü
Bazen de þaþkýn

Bazen yolunu kaybetmiþ
Kimsesiz
Bir buluttan düþerler

Bazense evladýný topraða vermiþ
Bir annenin gözyaþlarý gibi
Dinmek bilmezler

Topraðýn üzerini umudun rengiyle örterler
O kadar temiz o kadar masumdurlar ki
ÝÝnsandan baþkasý kirletemrz onlarý.

Þiir olurlar bazen
Türkü olurlar
Resim olurlar

Geliþleri zamansýz olur
Bir anda
Ne gök gürler ne þimþek çakar

Ama gidiþleri zordur
Öyle kolay kolay ayrýlamazlar
Sarýlýrlar topraða hiç býrakmamacasýna.

Erirler
Yavaþ yavaþ
Zaman gibi onlarda akýp giderler

Gittilermi susar edipler
Yazýlmaz mýsralar
Dinmez vedalar.

Bir hüzün kaplar topraðý
Kuru acýmasýz
Ve ölümcül bir hüzün.

Elbet bir gün dönerler
kelebekler gibi yeniden uçuþurlar
Rüzgarla dans eder
Toprakla hasret giderirler.

Ve yine erirler...
Sosyal Medyada Paylaşın: