önce hafif bulanýk bir iç sýkýntýsýyla baþladý her þey sonra yeryüzüne bulaþtý dilimin ucundaki küfürler
çaresizdim yapabileceðim tek þey dua etmek oldu tanrýya sevdiklerimin mektuplarý duruyordu bir köþede son ýþýklarýný da okumuþtum ve karanlýk giyinen son kiþiydim
telaþlý susuþlar baþlýyordu þehrin dört bir yanýnda gerçeði incitircesine yazýyordum parmak uçlarým kanlý sözcükler gösteriþsiz ben ve bir resim göz gözeyiz bunca kaybediþten tek kazancým
önce inceden çatladý zaman sonra yüklendim dertleri ve durdu vakit
ve artýk hiçbir þey eskisi gibi olamazdý þehrin orta yerine salýnmýþ koca bir kimsesizlik belirdi ýþýklar söndü yalnýzlýk baþ gösterdi sessizlik çukurunda ve yüreðim inceden kararmaya baþladý beni de alet etmiþlerdi kendi kurduklarý oyunlarýna onlar da sessiz ve kimsesizdi ben de
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ç aylak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.