Varlığımda Yokluğunaydı Bu Şiir
Ç aylak
Varlığımda Yokluğunaydı Bu Şiir
-Kendime hissizim bugün-
Gelme sevgili!
Tüm bu yaþantýda kaybolma korkusunu aþtým.
En onmadýk yaralarým sýyrýldý kabuðundan.
Hasret, sararmýþ bir sayfada kaldý artýk.
Vuslatý da ölülere māl ettiler.
Zihnimin içindekiler, yeryüzüne damla damla yaðdýðýndan beri
Sadece kimsesizler mezarlýðý ýslandý..
-Kendime halsizim bugün-
Unut beni sevgili!
Karþýnda o bildiðin adam yok artýk.
Yollarýna güller bekleme.
Öyle karanlýðým ki kendime,
Karanlýk, karanlýðýmda aydýn olur.
Yýldýzlar bile parlatmaz olur göðü
Hele
Ne zaman dokunsa alfabeme yalnýzlýk, kirleniverir.
Derinime sýzar üstün bir sessizlik.
Þehir boþ,
Þehir karanlýk,
Þehir ýssýz,
Sokaklar bilindiðinden daha korkunç
ve burasý çaresizlik tarafýndan kuþatýlmýþ bir küçük liman
artýk sende gidebilirsin sevgili, o son trenle.
-Ben kendime yorgunum bugün-
Gecem gündüze, gündüzüm geceye karýþtý.
Ne ayýn parýltýsýný tanýyabiliyorum,
Ne güneþin turuncu ýþýðýný.
ne hasretin ýslaklýðý var artýk kirpik uçlarýmda,
ne de þehrin direklerine asýlý umutlar.
Elveda sevgili!
-Bugün kendime ölüyüm ben-
Tüm bu yazdýklarým,
Aþk diye okuttuðun sancýlar,
Varlýðýmda yokluðunaydý.!
Artýk ben de yokum.
Usul usul çekildi damarlarýmdan sevda.
Ne sen, ne ben, ne de biz kaldýk ortada..
Hoþçakal sevgili hoþçakal!
-bugün kendime mecnunum ben-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.