ayrılık

yüreðim
aþk kokulu yangýnlarda
umudunu sektirir
bulutlarýmdan çaresizlik yaðar

ruhumun tepeleri
tespih taneleri gibi
sayarken günahýný
kefili oldum yaban aþklarýn

bu þehir
pervasýzca büyüyen kirli semtlerinde
inatla düþlerimi yaðmalar
aklým isyanlarda
sevdasýný sayýklar

haykýrýþlar
kurban bir günün
ertesine sarkmýþ
kulaklar susuþa dayalý
biz susarken
gölgemiz konuþur fýsýl fýsýl
ne çok tiryakisiyiz sessizliðin

sevgilim
seveceksen beni
hasretinle sev
sokaðým soðuk ve yalnýz
gözlerim yaþlý

ki
gösteremiyorsam sevincimi
mevsimim hep hazansa
yüreðim paslý deðil
yaslýdýr
yaslý

aðaran sabahlarda
kimse gülemiyorsa
sinsi bir kuruntu
düþürüyorsa içimize
hiçbir aþk bizim deðildir

ve hasret
yalnýzlýða sövgüdür
kimsesiz evlatlarda

þimdi
söyleyin güneþe erken doðmasýn

gece süzülür
gök uzanýr
ay yürür üzerime...

29.4.2020 Mönchengladbach.
Sosyal Medyada Paylaşın: