yakamozlar ölüm kokuyor dallarýnda, aðýr aksak kýrsallarda yeþeriyor sinsice, hissettirmeksizin þehirlere gölgesi düþüyor filizlerin, martýlar üþüþüyor ansýzýn ve çekip vuruyorsun birini acýmadan ölüm kokusu siniyor akciðerine ve nedeni oluyorsun bir çocuðun aðlamasýnýn ne kadar umursuyorsun, ne kadar üstleniyorsun caniliði...
ýrzý bozuk yaþayanlarla dolu kentler ölüm buram buram tünüyor midelerine sahiden hangi kavimdensin sen; ýrzý bozuklar kavmimi, yoksa ölümlüler kavmi mi? hangi gecelerin karanlýk bekçisisin bilinmez ki. kolpa delikanlýlar yeþertmiþ içindeki ölüm meleðini aldýðýn bedenlere atfet kanýn kýrmýzý rengini.
sev beni! füzuli’nin gönlünden sev, babilde yetiþtir, filistinde savaþtýr ölümler biç bedenime, yakamozlar ek gökyüzüne ismime iyi savaþýr, iyi mermi atarým ben, her kokusunda barutun, maviye dönerim baþýmý ben oyum anlayacaðýn, günyüzüne diktiðin filizim, hani ölüm kokan yaþam yakamozu yani...
Sosyal Medyada Paylaşın:
azledilenzerdüşt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.