beni baðýþla !
ahdýmý
yüreðimin içinde sessizce söylerken
öne eðdiðim baþým için
ve de ki ;
sevda yükünden bükülmeyen beden kendini tanýmaz, sevemez
içinde kanayan bir yaranýn sebebini bilemez ...
nicedir anlatýlan bir masaldadýr gözleri uzun yolculuklara hazýr
belli ki dönmeyecektir, belli ki son nefesi( m)dir alýp götürdüðü
þimdi kimseler duymak istemez kendi eleminden öte bir çýðlýðý
oysa kocaman bir boþlukta kaybolmuþtur bile sesinin buðusu
içi derin bir yakarýþa sarýlýr kollarýndaki son derman
avuç içlerinde biriken çýð’dýr, daðlar küçülür acýnýn heybetinden
kimseler yetiþemez ýrmaðýn öfkesine, alnýndaki çizgilerden yol süren...
þimdi uzakta bir yol var yarýndan yakýn
dünden öncesine verilmiþ bir sözün arka yüzünde, tarihi tarifinden belirsiz...
kalmak ister ki gönül, gitmek mecburi
sevmek ister gönül uçsuz bucaksýz, sýnýrsýz ,sýðýnmasýz en çýplak cümlelerde
ve yine de ezer geçer bendini...
kendi çýkmazlarýndan sancýlar doðuran bir kader, her güne yeniden teslimdir
onun ödünç ömründe taþýdýðý her keder, soluðunca ödediði bedeldir ...
YILDIZ