Yetim kalan bir umutla. Susuyorum. Bestelediðim tüm þarkýlarý, Gecenin ayazýnda, Boþluða býrakýyorum.
Geçmeyen günlerin aðýrlýðý üzerimde, Bir cümle, Ýki kelime, Seni seviyorum mu? Yoksa, Seni sevmiyorum mu? Duyamýyorum, Harfler saklambacýný oynuyor...
Suskun kalmak kolay olanýymýþ, Asýl olan konuþmakmýþ, Artýk ben de susuyorum. Bir gece de sen çýk konuþ, Bana dair olanlarý anlat. Ama nafile çaba, Gözlerini kaçýrdýðýn gibi, Sözlerini de saklýyorsun. Peki öyle olsun.
Kahretsin! Hâlâ sana dair umudum var, Gecenin ayazýnda yürürken bile, Seni düþünüyorum, Karanlýða fýsýldýyorum seni, Ýçimdeki kör harabeye, Seni yazýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serkan BOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.