MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Gerçeğim
hüzünlükent

Gerçeğim





Geldiðim bu topraklar çok yabancý
ama hissettiðim kokular
o kadar tanýdýk sizden ki,
Toprak burnumda sýzlýyor..
Ne getirdi beni buralara bilmiyorum
Benliðimde yaþadýðým
Yalnýzlýk mý?
Sevgisizlik mi?
Kan ter içindeyim
Azalarým çýðlýðýmda kýrýlýyor
Rüyada deðilim sanki gerçeðim gibi



Vakit yine hüzün vakti
Saatlerim matem-i gösteriyor ayazda durmuþ.
Ýçimden korku trenleri kalkýyor kimsesiz seferlere
Hava soðuk
Duraklar sessiz
Þehir ýssýz
Terk edilmiþ bir dünyayým
Matem burnumda sýzlýyor.


Yolun ucu uçurum ne bekleyen var
Ne de arkamdan el sallayýp veda eden
Gidiyorum yüzüm de acýya cizilmiþ
topraklara
Gözlerim etrafa endiþeli,ürkek,telaþlý
bakmakta
Simsiyah görünürken sise sarýlmýþ
manzara
Þeytanlar içinden gülüyor
Nefes seslerimde dansa duruyorlar
deliriyorum
Dilimde ölü bir ilahi beste içimden çalýyor
O’na sýðýnýyorum
Eskimiþ þal gibi gençliðimi ardýma sarmalýyorum
(Üþüyorum)...



Bir tarafýmda hüznüm aðlýyor
gençler mezarlýðýna salâsýz gömüyorum
Sessiz ölüm adýnda...


Sonra...
Bir çýð gibi kopup gitmek istiyorum
Yakalanýyorum Saçlarýmdaki aklardan geçmiþime...
Bir baykuþ konuyor dalýma
Ve... Yüzüm düþüyor.
Dudaðýmda Ki, kýrmýzý ruj dan kaným topraðýma damlýyor
Bahtým aðlýyor.



Diþlerimi sýkýyorum, ellerim birbirine kenetli
Kaygý hastalýðý bedenimde titriyor
Kaybetme nöbetindeyim ruhum daralýyor



Oysaki;
Tanýdýk
sevdiklerimin kokusu bunlar
geçmiþim kokuyor
Ama, böyle acý kokmuyordu onlar
Ýndiðim duraðým son durak
usulca yaslýyorum topraðýn soðuk baðrýna tenimi
Nefesim kesiliyor.
Ellerimle boðuyorum geçmiþimi
Ruhumda ölüyorum
Onlara kavuþmanýn rüyasýyla uyanýyorum
gerçeðime
GERÇEÐÝM PEÞÝMDEN GELÝYOR!..




#Hüzünlükent
















Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.