Yaşama Arzusu

Yaþama arzuna yenik düþmeseydin eðer
Ölebilirdik belki beraber.
Belki ölürdük beraber ve ayný cehenneti paylaþýrdýk , kim bilir .
Ruhun raks ederdi Ýstanbul semalarýnda ; öylesine baþý boþ, öylesine kendinden geçik.
Bir adam sigarasýný ateþlerdi aþaðýdan,
Binlerce teþbih þaha kalkardý aklýmda .
Yaþama arzuna yenik düþmeseydin eðer
Ölebilirdik belki beraber .
Belki ölürdük beraber ve tanrý artýk meþru kýlardý bizi .
Hatta Ýsa’yý çarmýha germezler,
Ýbrahim’i de ateþe atmazlardý.
Birlikte olsaydýk ölüm bile güzel neticeler doðururdu bedbaht yaþayanlar için.
Þayet tersi olmasý ihtimali bile yeter ruhumu öldürmeye.
O zaman Azrail’i protesto eder , Tanrý’ya karþý da eylemler yapardým.
Ya da mahkum olur seni göremem diye yapmazdým.
Yaþama arzuna yenik düþmeseydin eðer
Ölebilirdik belki beraber.
Belki ölürdük beraber ve kurtulurduk zincirlerimizden .
Fiyakalý bir intiharla kapýyý çarpýp çýkar , Rest çekerdik Tanrý’ya.










Sosyal Medyada Paylaşın: