Karanlık Oda

dokuz baþ sýðmamýþtý ya
göz göz gecekondular sýðýnmýþtý
o ahþap o yaralý pencereye
hatta
tarihi bir caminin minaresinden
dünya sýðmýþtý...

þimdi ölmediði gibi
o zamanlar da ölmemiþti babam
ve o zamanlar olmadýðý gibi þimdi de
o pencerede
hiç gecekondu olmamýþtý
sekiz ayaklý yer yataðým...

en tutkulu oyuncaðým
en karanlýk en izbe odasýydý kertenkelelerin
ve en sevdiðim oyun arkadaþlarýydý
daha çok köþe bucak kaçmaktan örselenmiþ
fotoroman kahramanlarý

gece deðdi mi akasya aðacýmýza
ortaya çýkarlardý bir bir
off
kaç kez kestiler yeminle ayaðýmý
kaç kez kapattýlar aðzýmý
ve ben kaç kez
annemin en çok sevdiði çocuk saçmasýydým
akýllý uslu
okumasý yazmasý olmayan...

gizli gizli söküyordum küheylanlarý
küheylanlarýn gözlerini
daðlara pencere açýyordum geceler boyu
kasket dikiyordum eþkiyalara
ve bir yandan da
ezberlediðim sureleri öðretiyordum
bütün karanlýk odalara...

./..

dokuz baþ sýðmamýþtý ya
göz göz gecekondular sýðmýþtý
o ahþap o yaralý pencereye
aç deðildi güvercinler, açýkta deðildi kiremitler
çünkü
ne babam ölmüþtü o zamanlar
ne de bir gün annem ölecekti


./..

dün gece
sana geliyordum
bir akasya aðacý çýktý karþýma
çýktým
bir uçurum elini uzattý
tuttum....



Reþide Sarýkavak


Sosyal Medyada Paylaşın: