İSİMSİZ KALEMDÂR

Ey gönül hikâyemin, isimsiz kalemdârý
Bir aðulu söz ile ,vuslatý tehir ettin
Karanlýk dehlizlerin , ýþýðý ,alemdarý
Sevdâ denen beldeyi,yasaklý þehir ettin.

Varsýn dikiþ tutmasýn , gönlünde itibarým
Bin dereden su getir ve bir yýðýn bahâne
Enkazýný toplama yýkýk kalsýn duvarým
Kulaða fýsýldanan ,say ki bozuk terâne.

Sözüm lâl mânâ yarým, o þiir ki mecâlsiz
Her kelâm hüküm giymis mýsrâlarýn sonunda
Cümlenin nabzý durmuþ,virgülleri hayâlsiz
Âlemin yarsýzlýðý,yârliðimin solunda.

Ne kýlýç kesiðiyim,ne gelen oktan maðdur
Katli vâcib düþlerin yenilgisi iz bende
Ayyâþi zaferlerle,belki birazda maðrûr
Taþý yarýp göðsünden ,can bulan filiz bende.

Hâtýrdan düþür/sende , gözümün kahvesini
Büründüðün hasretin ,esvâbý ensiz olsun
Sonlu sadrýna yazar,kavlinin darbesini
Býrakta ey sevgili ,sen yaným bensiz olsun.

SONLU_34
Sosyal Medyada Paylaşın: