Sözcükler soyunmuþ bir haldeydi dilimin ucunda ve ben, Yorganýn dudaðýnda dünden kalmýþ bir hýçkýrýk gibi düþüyordum Lal olmuþ zamana kalemin mürekkebini damlatýyordum Harfler sýrat köprüsüne çýkýyordu o an Bir kararsýzlýk baþlýyordu arafta Gözlerimi kamaþtýran hislerime gömülüyordum ve birden Kapýsý kýrýk bir hana çýkýyordum duygularýn kýrýk rengiyle Siyaha bürünüyordu tenim Tenimin kuruyan yanlarýna Bir çocuk aðlamasý gibi düþüyordu yaðmurun sesi Ve zamana sarýlýyordu ruhumun nasýrlý kelimeleri Bir ayet gibi sayýklayan dilimin mengesine uzanýyordum þimdi Sessiz ve derin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
şevıtari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.