KİMLİKSİZ
Ortalýk nasýlda durgun ve sessiz?
Yine düþtün yüreðime kimliksiz,
Ben ortada kaldým, ayaksýz, elsiz;
Uzattýðým ellerimi geri ver,
Yer yok yüreðimde, n’olur görüver!
Yetti artýk, tak etti bak canýma,
Karlý bir kýþ günü, girdin kanýma,
Düþ bile deðildin, aldým yanýma;
Takvimlerim bitti, daha gün saymam,
Bir kez inanmýþtým, asla inanmam.
Bakarken yüz yüze, gönül gönüle,
Bilmeden düþmüþüm yaban gülüne,
Çözemem, baðladýn zülfün teline;
Ne tayfun kar eder, ne tusinami,
Ayýramaz, yargýç kýrsa kalemi!
Girdin gecemize kanatsýz melek,
Þeytaným olup da, geldin gülerek,
Neden seçtin beni böyle, bilerek?
Kuþkum var, daðýna yar olur muyum?
Yüreðin yandýkça, kar olur muyum?
Olamam gönlüme ikilik girdi,
Kar yere düþmeden gökte eridi,
Zamansýz açýlan gül parelendi!
Pareleme beni, ne olur yakma,
Bu son olsun, daha karþýma çýkma!
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.