Ne zaman ki baþlarlar yaðmurlar deliþmeye, Damlayla beslenen göl baþlýyor geliþmeye, Yol aðzýna kurulmuþ oymalý mermer duvar, Kayadaki sýzaktan can gelirdi çeþmeye.
Bedenler sýrým sýklam terlerken havasýndan, Bir serinlik yükselir ellerin temasýndan, Yapana, yaptýrana binlerce dua gelir; Yürekleri yananlar su içerken tasýndan.
Tatlý sohbet baþlarken su birikir bakraçta; Toplanýrlar çeþmede, dedikodu revaçta; Delikanlýlar dönüp durur çeþme baþýnda; Sevdiðini seyreder utangaç bir mizaçta.
Susayan tüm hayvanlar oluktan su içiyor; Topraða sýzan sudan papatyalar açýyor; Toprak bereketine, suyun can vermesine; Tüm tabiat þükredip kendisinden geçiyor.
Su sesi aþýklarýn yüreðinin sesidir; Gizli sevda çekenin huzurlu nefesidir; Böyle yazar kitaplar, böyle söyler ozanlar; Çeþmeler, sevenlerin buluþma adresidir.
Her çeþme suyu ile, görküyle hayat bulur! Her çeþme dinlettiði türküyle hayat bulur! Bu ýslak mermer taþlar nice aþka þahittir! Her çeþme yaþattýðý öyküyle hayat bulur!
Ne zamanki borular döþendi hane hane; Ýnsanlar gelmeyince, çeþme oldu virane. Bu yalnýzlýkla baþlar çeþmelerin ölümü, Suyunun kesilmesi yalnýzlýða bahane.
25.04.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.