Adın Mart Senin

Bakýyorum...
Pencerenden yine hüzün dolmuþ evine
Sabahýn doðum sancýsý var gözlerinde
Karlý daðlarýn soðuðu çökmüþ göðsüne
Buz tutmuþ benim de içim, elin yüreðimde.

Ah bu düþlerin...
Gökmen kuþ misali
Bakmýþsýn karabasan,
Kendi maðaranda boðuluyorsun, kendi maðaranda boðuyorsun
Bakmýþsýn vakitsiz açan badem çiçekleri, oyunbozan bir hercai.

Bahar aðýr gelir yüreðine bilirim
Kýþa sýðýnýrsýn yeniden,
Uykuya yatar düþlerin

Anladým
Mart’a bulanmýþtý kalbin
Soðuk pýnarlarýn doðduðu karlý daðlardaydý bir elin
Güneþ bile ýsýtamazdý o dongun sularý
Bir elinse çiçek açmýþ sýcak menderesleri sývazlýyordu
Kardelenlerin gözlerindeki korkuyu siliyordu.

Yitik bir zaman var düþlerinde
Üzerinde uçurtmalarýn uçmadýðý gökler
Çünkü yapabiliyorsun...
Nefret etsen de içindekinden,
Sen de öylesin, janjanlý paketleri seviyorsun.

Bir elinden Þubat çekiyor
Bir elinden Nisan...
Bildim...
Adýn Mart senin, çok çetinsin...
Sosyal Medyada Paylaşın: