Güneþ sýzýyor perdenin aralýðýndan Hiç bitmesini istemezken gecenin Gün tüm acýmasýzlýðýyla yüzüme vuruyor Ben aya muhtaçken Iþýk damarlarýmda yanýyor Yine dünyanýn o bitmeyen karmaþasý Küçük bir çocuk gibi elimden tutup sürüklüyor gelecek Vaadi ise sonsuz mutluluk Ama büyüdüm anlamýyor Onun yalanlarýna kanmayacak kadar büyüdüm. Ne yazýkki Masallarýn gerçek olmadýðýný Ve insanlarýn iðrençliðini görecek kadar Ana kucaðý yumuþak,baba ocaðý sýcak Onlarý terketecek kadar büyüdüm Nankör olacak ,yalan söyleyecek kadar Ýçimdeki gözü yaþlý çocuða inat Ve kavga edercesine Yalnýz kalacak kadar Ölümü isteyecek kadar yaþadým Tahammülümün son raddesi Dayanabileceðim kadar dayandým Yapabileceðim tek þey Billinmeyenin sonsuzluðuna býrakmak þimdi kendimi Sosyal Medyada Paylaşın:
aşina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.