Ben Kayboldum

Aklým gündüz,
Kalbim geceler..
Gecem ve gündüzüm,
Öylesine birbirine girdi ki
Bana bir ivme gerek
Bana bir salýncak gerek

Kendi kendine gülümseyince,
Güneþte sana gülümser.
Kendin aðlayýnca,
Bulutlar sana aðlar.

Somurtkan portmantoya astým bedenimi.
Ölü bedenimde etlerim didiklerken,
Kütüphanedeki kitap gibi,
Elmayý ýsýrmadan ölmeyeceðim.

Mumun alevleri ve müzik
Gezegenimizin tüm perdelerini
Yakacak kadar romantik

Mantýk ararken,
Duygularý buldum.
Duygularý ararken,
Mantýk buldum.
Þiirin gözyaþlarýný,
Hangi kadehleri doldursam,
Þaþýrdým kaldým

Ciðerlerime yerleþmiþ
Öksürük gibi
Güneþ batarken,
Duvarda kalan son güneþ ýsýsý
Kanýmýzýn son damlasý
Dönüþtüre,dönüþtüre attý
Ýlk hýzlý mermileri

Hýzý artan rüzgar gibi
Fýrtýnadan kasýrgaya
Gözlerimi beynime baðladým
Kulaklarýmý beynime yapýþtýrdým.
Gözümüz bakar, beynimiz görür.

Evreni kuþatan karadelikler de
Kayýp kedimi arayacaðým.
Aslýnda kaybolan bendim
Kentin sokaklarýnda kayboldum.
Mevsimler de kayboldum
Ölü derimin adresini sormadým.

Þiir bahçelerinde, kaybolmadan önce,
Balýk çýkmýþ sudan.
Zihnimize yüklenen ellerimizde;
Kalbim þiir bahçeleri aklým kalem
Ben kayboldum.
Beni bulunca
Bana da haber verin.

……………...
18 Nisan 2020
Sinop

Sosyal Medyada Paylaşın: