VARLIKTAN YOKLUĞA

VARLIKTAN YOKLUÐA

Karanlýðýn en kalabalýk olduðu zamanlar
Uyandýrýr sessizliðin gürültüsü
Yalnýzlýðýn uçurumlarýnda
Esfeli sâfilîn azabý yaþatýr
Hasretinin dayanýlmaz acýsý

Zamanýn yokluðunda durmuþ saatlerin
Yelkovaný sonsuzluðu gösterir
Akrebi sensizliði zehriyle öldürür
Emaneti yüklenmekten korkmuþ
Arzdan, daðlardan, göklerden
Mekânsýzlýða yol açýlýr
Ayaksýz sonsuzluða yürürüm
Kendimden geçip kalbimin zikriyle
Ayýn güneþten mahrum yüzünü görürüm

Gökyüzü, ah o muhteþem gökyüzü
Bütün ihtiþamýyla durur önümde
Süslenmiþ yýldýz yýldýz kandillerle
Yol ince
Yolcu kýymetli
Yolculuk kutsal
Semalarda sema ederim döne döne
Yedi kat göklerden geçerim yedi kere
Gözlerim kapalý gönlüm açýk
Haydan Hu’ya doðumdan ölüme varýþ
Varlýktan yokluða
Kalp çýrpýnýrken hayatýn ellerinde
Gözümden yaþlar süzülür
Dilimde Lebbeyk sözleri
Gönlümde kendimle barýþ
Sonrasý mý?
Hiç!

18-11-2014
Þair, Burhan AKSU

Sosyal Medyada Paylaşın: