Ben seni görmeden sevdim efendim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!
Veysel Karâni çöllerde, bense Bursa’da
Sevgine susayýp hasretinle yandýkça içim
Gülümsedin bulutlardan baktýn susuz Vahama
Yaðmur olup yaðdýn serinlettin Efendim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!
Gece rüyalarýma gelip mutluluk verdin
Evladým diyerek sarýldýn sevgi ve þefkatinle
Öptüm ellerini aðladým sessiz hasretinle
Nurum oldun gönlümü aydýnlattýn Efendim
Ben seni görmeden sevdim efendim!
Ne kadar çok sevsem de ben, seni sonsuz seven var
“En çok seni seveniz, seni en çok seveniz” demiþ O Yar
Biz de severiz seni kendi idrakimiz kadar
Gözlerim dolsa da, özleminle yansa da bedenim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!
Gözlerim ufuklarda arasa da hep seni
Gönüllere mesafe konmaz ki Efendim!
Kitap, Sancak, Taht, Nur ve Kýlýç verilen
Ufuklarýn Efendisi sensin Efendim
Ben seni görmeden sevdim Efendim!
08-02-2008
Þair, Burhan AKSU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.