yalancý baharlara vuruldum gözlerindeki sonum oldu haylaz rüzgarlar saçlarýmda siyahýn en kýrgýn tonu avuçlarýmda içi yenmiþ umut kabuklarý kuþlarý attým her gece kendimden kalan savruk yalanlarý
çiçeklerin cesetleri süsledi sana gelen yollarýmý çýðlýklarýmýn gölgesinde boðulan kuþ seslerine bile aldýrýþ etmedim ben her gün aydýnlýktan saklayýp bakýþlarýmý karanlýðýn bir an önce çökmesi için çaresizce dua ettim
çünkü gözlerimdeki hüznü kimse görmeden ancak karanlýkta topraða gömebilirdim
sustum hep sesimi bile sakladým ceplerime gören olursa yanaklarýmdaki yanýk izlerini bir yalan daha yüklemem gerekecekti zihnindeki kýrýlgan buza ve o incecik buz kýrýlýrsa tüm gerçekliðim de kaybolup gidecekti karanlýk sularda
bu yüzden kaçtým herkesden her gözden her dilden hiç durmadan kaçtým ne bir limana sýðýndým azgýn fýrtýnalardan korksam da ne de bir aðaç gölgesi aradým tenimi toz eden sýcaklarda delice yansam da
biliyordum çünkü eðer durursam sonum olurdu gerçekler ben de çaresizce sarýldým kýþ olduðunu bilsem de yine o yalancý baharlara
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.