Kömün Öğünde

Kömün Öðünde
Dedemin incir aðacý
Yüklü olurdu hep dallarý
Yemiþe dururdu
Kargasý, kuþu, kartalý, kankasý
Þahini, atmacasý …
Adýyaman- Besni Ýlçesi
Beþkoz Köyü
Ne þirindi akan dereleri …
Acaba nasýldýr þimdi
Otuzbir yýlda
Üç defa uðradým oaralara
Kömün Öðün’de
Dedem otururdu
Hep tepede
Çoban püskülünün gölgesinde
Hep rüzgar eserdi
Bu tepelerde …
Kömün Öðünde
Sýra sýra nar aðaçlarý
Batardý göze …
Þimdi nasýldýr acaba
Hayat o yörelerde …
Aþaðýda Mustafa dedemin
Sýra sýra dutlarý
Damaðýmýzda kalan tadý …
Sonra uzanýp
Asýrlýk fýstýk aðacýnýn gölgesine
Kömün Öðünde
Diyecek yoktu çocukken keyfimize
Beþkoz Köyü’nde
Sürekli söylenirdi
Veli amcam kürek elinde
Kömün Öðünde
Veysel amcam uzanýr uyurdu
Bütün gün çýnarýn gölgesinde
Ümmet amcam ise
Acaip bir adamdý
Sürekli söverdi herkese
Gözlerinin tikiyle
Sorunca nasýlsýn Ümmet amca diye
þöyle bir kýzarak bakardý
ve cevabý þu olurdu her seferinde
“Knendime eþeklik ediyorum,
Emmi kurban diye”
Sonra babam, durup dinlenmek
Nedir bilmezdi
Hiç bir günde!
Adeta yarýþýrdý iþ için herkesle
Kemal Amcam ise hep kendi halinde
Hafta sonlarý gelirdi
Mustafa amcam köye
Aaaah ahh Cuma dayým,
Aaah Hüseyin dayým
Sürekli çalýþýrlardý kendi hallerinde
Eyüp amca sessizdi
Elinde orak, belinde kuþak
Çukur tarlasýnda bir durak
Çalýþýrdý yavaþ yavaþ berrak!
Aaah Ahmet amcam
Hala yaþýyor,
Ve yaþayan en yaþlýsý kuþaðýnýn
Hesabý yoktur
Yeni sisteme göre yaþýnýn
Hatçe yengem de öyle
Yüreðim, yaþayanlarada
Ölenlerde selam söyle …
Anam da, Sevgi anam da öldüler
Yýllar önce …
Köyümüzün en eski yerleþim yerinde
Kömün Öðünde
Çanlar çalar
Beþyüz davar inerdi
Kuþluktan süt vermeye …
Dereler yeþillikti
Binbir türlü rengiyle …
Þimdi yanýp kavruluyor
Kuraklýktan
Benim köyüm de!
Kömün Öðünde!
Uzanýp uyumak istiyorum
Mustafa Dedemin
Dutlarýnýn gölgesinde
Kulak vererek Veli amcamýn
Söylentilerine
Tekiþ dedemin kel kafasýný öperek
Yüreðimle …
Selam söyleyin ey kuþlar
Elif Halamýn gözlerine
Nasýlsýn acaba Ayþe bibim þimdilerde
Selam söyleyin
Güllü teyzeme
Öpüyorum ellerinden sükunetle
Fatey teyzem kudururdu
Yanlýþ bir þey söylediðimizde!
Selam söyleyin
Esiri amcama
Öpüyorum ellerinden
Þemþi bibimin
Her zaman ki samimiyetimle …
Unuttum sandýðým
O yerlere …
Bu gün geri döndüm
Kömün Öðüne
Oraya gömün demiyorum naaþýmý
Ben gitmek istiyorum
Naaþýmla Kayseri ….r köyüne
Selam söyleyin selam
Tekiþ dedeme, Mustafa dedeme
Veli amcama
Adýný yazdýðým binlerce
Ruhu kalmýþ soyumun yedi göbek ötesine
Sizi de sevdiðim Gül Yanaklým gibi anýyorum
Yirmidört saatlik zaman diliminde
Ruhumdan selamlar gönderiyorum
Beþ yýl okul okuyup
Onüç yaþýma kadar kaldýðým köyüme!
Dedelerim ruhu içinde

Tekiþ Mehmet lakaplý dedemin isminin nerden nasýl bir lakap olduðunu yýllaraca düþünüp dururken, Almanya’nýn Frankfurt Goethe Üniversitesi tarih bölümünde okurken bir raslantý sonucu okuduðum Ingliz tarihçi Arnold J. Toynbee’nin bir kitabýnda rastlayýnca Oðuz Türkleri’ne dayanan soyumuzun da bir geçmiþin hikayesini de öðrendiðimde gerçekten sevinmiþtim. Kütüphaneden, kitap aþýrmak kolay olmadýðý için ben de o kitabý, pencerede atarak þu anda kütüphanemde bulundurmanýn da ayrý bir gururunu taþýyorum. Þiir bu akþam hüzünlü bir anýmda aðlarken yazdýðým bir iç sesleniþin kendimle olan hesaplaþmasýdýr ayný zamanda! Ve annemi, babamý, amcalarýmý, dayýlarýmý, babamýn amcasýnýn çocuklarýný, torunlarýný da bu vesileyle ayrýca anmanýn ayrý bir gururunu taþýyorum bütün yaþadýðým hüzünlü anlarýma raðmen.
Okuyan ve yorumlayan herkese saygýlar!

H. Hüseyin Arslan

Frankfurt am Main, den 06/07.04.200
Sosyal Medyada Paylaşın: