AKILLANMAZ HUY

Topraktan aldým toprak alsýn bütün zerremi;
Ne gündüzümü koydun sensiz ne de gecemi…
Bilseler ki ben sensiz ruhu noksan bedenim;
Sana doðru gelmektir tek yaþama nedenim…

Çýldýrmýþ deseler de, itirazým tükendi;
Yüklendikçe sabrýma hasret denen efendi…
Yok artýk biliyorum gelmeyecek gibisin;
Gözyaþlarým aksa da silmeyecek gibisin…

Kabul etmem zor oldu ölüm denen gerçeði;
Koklamak yasaklandý sevda denen çiçeði…
Ne sarhoþum ne ayýk tek kadehle olmuyor;
Tükenmez çillerim, dolmayýnca dolmuyor…

Sanki kapým çalýndý, kimse yok dedi biri;
Söktürmüþ zillerini içimdeki serseri…
Þimdi yeniden baþlar o sensizlik ataðým;
Bakýrköy’de sahipsiz kalmayacak yataðým;

Kim sorar yokluðumu hasretle savrulsam da;
Vuslatýn eyvallahým, ateþsiz kavrulsam da…
Her acýya katlandým yüreðimde bin nasýr;
Sensizlik bir saniye ve bitmeyen bin asýr…

Duyduðum bütün salâ can yarama dokunur;
Bilmiyorum benim ki, hangi vakit okunur…
Ýþte bugün, yarýndýr, besleniyor bir umut;
Sen yinede boþ durma yamacýný hazýr tut…

Düþ kýzý sýrf seninle aðlayýp gülüyorum;
Milyon kere acýmý, milyona bölüyorum…
Ordan burdan ne demek orda sensin burda ben;
Hayalimin yýllarca kazdýðý mezarda ben…

Gülümse, öyle durma beklesin ölüm biraz;
Hani nerde nihavent hani nerde son hicaz…
Rakýlar usul usul kadehlerde boy versin;
Yaradan bu deliye akýllanmaz huy versin…

Ali ALTINLI – 19.04.2020
Saat: 19:19

Sosyal Medyada Paylaşın: