. Biliyorum kýrgýnsýn, kýzmanýn sebebi var Zaten bakýþlarýnda ayan olmuþ giz çocuk Belli ki mümkün deðil kýrýk kalbini îmar En aðýr sitemleri sýra sýra diz çocuk.
Bu nasýl kýþtý böyle her kar’ý kahra þölen O ne bakýþtý öyle deðdiði yeri delen Ey alevi yükselen boynu bükük kardelen! Siteme ne yüklesen, ne desen caiz çocuk
Sen ki herkesten daha muhtaçken ihtimama Yüreðinde onca yük, sayýsýz kanlý yama Dünya nice zulümler, kýyýmlar gördü ama Bu asrýn mezalimi tarihte eþsiz çocuk
Daha yeni gelmiþken þu hayat mektebine Bizdik bin derdi koyan düþlerinin cebine Zor sorular ardýndan girip yerin dibine Utanmasý gereken sen deðilsin; biz çocuk!
Yazýk ki haz umarken umudun ocaðýna Düzensiz demde doðdun dünyanýn kucaðýna Yanaðýndan süzülen lavlarýn sýcaðýna Mendil olurdum amma, her teselli az çocuk
Sevgiyle yaklaþýrken yamacýna, yanýna Yakýþmadý aðlatmak bu asýrýn þanýna Neþenin gömüldüðü o çukurun yanýna Ýnsanýz diyenlere dipsiz kuyu kaz çocuk
Biz ki hergün es geçip mücadele kýsmýný Kader koyduk her zulmün, haksýzlýðýn ismini; Keskin bir býçak ile öksüzlüðün resmini Canýmýzý yakarak kalbimize çiz çocuk
Þakiliðe þahitken nice Yetimhaneler Sýðýnak oldu bize arsýzca bahaneler Talan, zulüm, cinayet...Ve Cennet? daha neler! Ýnsan bu! Ýnsaf yoksa hayli edepsiz! Çocuk.
Ne Myanmar’ý unut, ne Ýdlib’i telaþla Þikâyet dilekçene Filistin ile baþla Koy hedef tahtasýna vicdanýmýzý taþla Akýl olmayan baþla yaþanmaz aziz, çocuk
Þâyet dinerse birgün içindeki fýrtýna Yükle günahýmýzý bir tartýnýn sýrtýna Kaldýysa onurumuz al ayaklar altýna Yalvarsak da acýma! Ýnsaf etme; ez çocuk!
Hayasýzca bozarak ahkâmýný âyetin Din ettik sebebini her türlü cinayetin Baþým gözüm üstüne sitemin, þikâyetin Dâr kurmaksa niyetin, hakkýndýr infaz çocuk.
Hani, insafa gelip affettim desen de sen Silinmesi zor leke zulme dair her desen Rüzgar demek ne mümkün; kasýrgaydý sert esen Yýkýlan onurumuz; kalkmaz bu enkaz çocuk
Ahsen-i takvim üzre bezese de yaratan Bizdik her çað açtýkça öncekini aratan Tarihin dimaðýna bir mýzrak gibi batan Aynamýzda sýrýtan tükrülecek yüz çocuk
Sanma ki geçen her an ýzdýrabýmý gemler Baðrýna düþen korsa kalemim acý demler Aðýdýný yazmayý unutsa da kalemler Hatýrlatmak farz bana; yemin sana! Söz çocuk! . Utanmasý gereken sen deðilsin; biz çocuk!
GAMLI GÜLZÂR
19.04.2020 / Yalova Sosyal Medyada Paylaşın:
GAMLI GÜLZÂR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.