Kendime koþuyorum ayak basmaya korktuðum azgýn denizlerde, Kum tanelerine inat bata çýka ilerliyorum
Çocukken bisikletten yokuþ aþaðý uçar gibi gittiðim o andayým sanki özgürlüðüme pedal çeviriyorum.
Kavuþunca kendime o bir türlü ütemediðim miskete de ulaþacak gibiyim
Bir de o köy evinde çatýsý kýrýk dökük sýðýnaðýma tekrar dönecek ve tam karþýda duran elma aðacýndan bir tane elma koparýp kokusunu içime çeke çeke tadacak gibi
Koþuyorum ýþte çoçukken uydurduðum o hazine ormanlarýna tekrardan girip definemi bulacak gibi
Koþuyorum tüm gücümle, minik ürkek kalbiyle herkese cesaretini göstermeye çalýþan o küçük kýz gibi
O bana koþmuyor ama ben durmuyorum Çünkü ondan bu kadar uzaklaþan benim Onu unutan, hor gören benim Ýçindeki acýlarý duymak istemeyen benim
Bilseniz kendimi ne çok özledim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Biraz Gerçek Biraz Rüya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.