zaaflarý vardý adem-i beþerin
ahmakça cesareti esarete dönüþtüren içgüdüleri ..
seviþme ütopyasýnda kavrulmuþ / þaþar-ý nefsi
karþý koyamadýðý bakir düþüncelerle /
bir hiç uðruna piç olan zamanlarý
akla ziyan aþka tahsil edilmiþ yýllarý vardý..
zaaflarý vardý içgüdüsel
köprüleri var adým atmaya korkulan
ýssýzca çalkalanan sisli ormanlar önünde
bozkýrlar ötesinde yaylalar çaðýrýyor
ama korkular tecavüzde sinsice..
ne köprüye adým atmaya hali var nede ormaný geçmeye..
zaaflarý vardý kayba sebep alýþkanlýklarý
ahmakça baðlandýklarý körü körüne
mesela ..alýþtý ya kenar mahalle fakirliðine
ne haddine çýkmaya cesaret etmek
aþýk olmak da keza öyle
yaþamak sandý hayatý alýþýnca sevdiðine teslime..
sahip olduklarý isteklermi /
yoksa hayatmý verdi teselli niyetine
mecburi sýðýnaklar meçhule giden gemi mahzeni
rüzgar savursa nereye yolculuk oraya
ne gerek bilmeye yada dümene geçmeye..
götürsün gittiði yere..
batmadýðý sürece..vardýr elbet bir liman ..
dercesine kabulleniþleri vardý..
zaaflarý vardý insanoðlunun
sarý öküz misali öne iten dostlar da haklýydý
hýrslarý uðruna ezip geçende..
ve cahilce öteleyenlerde..
hep ben bilirim diyeni..
sadece soluk almayý hayat sananýda..
boþverip sallayaný ..
maziye dönüp baktýðýnda /
son dakka golu atma çabasýnda olanýda ölüm yaklaþtýðýnda..
akla ziyandý belki..
ama içgüdüseldi hepsi..
zincirlerin....
lakin et ete deðmeliydi.. etten kemiktendi zincirler..
taaki yorulunca bedenler..beyne özgürlük verdiler..
velhasýl.. çok geciktiler...