bir mevsim ayazýnda
akýyorum egomun kör uçurumlarýna
ve musalla kadar yalnýzým
ölü ifritler þehrinde
tenden sýyrýlmýþ gecenin þavký
ipe dizilmiþ angarya vakitler
sufi uykusunda
eðrelti otlar gibi
su kamýþlarý gibi
korku ile ümit arasýnda
fikri ýssýzlýk
zikri sessizlik
tekrar tekrar kendini inþa ediyor hafýzam
dünü konuþuyor
bugünü dinliyor
þaþýrtan
yoran
býktýran bir tempo
zihinden pompalanan spot ýþýklarý ile
aydýnlanýyor tene mahkum ruhun coðrafyasý
zaruret miktarýnca
yitik þehir görüntüleri
ýþýk olmadan da devam ediyor
edecekte
aðaçlarýn çiçek açmasý
kuþlarýn kanat çýrpmasý
yardýma hiç ihtiyaçlarý yok
gelecek baharýn
doðacak güneþin
yaðacak yaðmurun
rüzgarlar kah fýsýldayacak
kah haykýracak
geride derin bir boþluk
derin bir depresyon
çok baþka türlü
gün sayýyor
arýnmýþ bir kalp
berrak bir zihin
kývrým kývrým
katman katman yürek
burasý senin evin
orasý onun bahçesi
týkýþtýra tepiþtire
her türlü meþakkat
þuuraltýnýn menzilinde
artýk sýðmakta zorlanýyorlar
günde üç -beþ can sýkýntýsý
can sýkýntýlarým birbirlerine yoldaþ
mahrem anlarýný paylaþtýkça üçer beþer
beþ dakikada bir
faraza
bir kaç paket hazýr çorba
sallama çay cümlede yerini alýyor
geceden zihnimin dibinde kayýtlý kalmýþ
redfer