Duru bir su gibi içimde biriken yüzün Nereden bilirdim ki beni boðacak. Sana seslenmek için ucuna geldiðim uçurum Benmiþim meðer. Yüreðim kaydý birden,düþü-verdim- Ýnsan düþer mi kendine? Düþer...
Adýný haykýrdým düþerken, Duyarsýn diye deðil yankýsýný duymak için Ýçime yayýldý adýn. Tam senden kaçacakken Kendimi yakaladým Ýnsan koþar mý kendine? Koþar...
Bildiði yolu gözü kapalý yürür kiþi Bilmediði yolda sora sora kaybolur. Yeniden baþa dönmek bir þeyi deðiþtirmez, Þimdi kaldýðýmýz yerden bir adým ötesinin, Korkusu sarmýþ bizi. Oysa ki biliyoruz Bir adým geride kaldý uçurum. Ýnsan þaþar mý kendine? Þaþar...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.