Aslýnda sen doðaldýn Benim gibi deðildin Sen güzelliðin na’týydýn Bir lütuftun Tanrý katýndan Gelmen aslýnda aksi giden her þeyin Son derecesinde düzeliþiydin Ne zerrem senin gözlerinin kadarýydý Ne kalbimdeki yerinin tamamýydý Ben seni özlemelere tutsaðým Ama demek yanlýþtý keþke sevmemek Çünkü sen kýrýlabilecek dünyada tek yoncaydýn Dinmeyen bir acýn var kalbim de, sen bir imkansýzdýn Keþke ben sana her þeyi anlatabilseydim Belki haklý olduðumu en azýndan sanýrdýn Dilimde bitseydi belki sözlerim Bunca þiirin birkaçý gözünde canlanmazdý Tamamýný Tamamýný duyardýn belki de Baþka insanlara okumak zorunda kalmak benim þiirimle Baþka kulaklarda çýnlamam ne kadar zulümse bana Keþke sevmemekte demek de en büyük zulümdü sana Keþke sevmemek sana en büyük haksýzlýk olacaktý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk Kır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.