PARAMPARÇA

Çok yüksekten uçuyordun, ulaþýlmaz sandýn kendini,
Ne zaman tamam desem, o zaman kaybettim dengemi,
Bazen bir þarkýnýn naðmesinde, bazen þiirlerde buldum kendimi,
Söyle aþk denilen þey, hak edende mi güzel durur sende mi?

Kulak vermiyorum sözlerine içimde sana karþý dopdolu nefret,
Bana biraz bal dilinin arkasýnda gizlediðin þeytandan bahset,
Bir daha uðraþamam, dinleyemem seni, çekemem zahmet,
Ben seni çoktan unuttum, sende beni hiç tanýmamýþsýn farzet.

Unutmak için boþ þeylerle uðraþacak, boþ hayaller kuracaksýn.
Aradan yýllar geçse de her aklýna geldiðim zaman aðlayacaksin.
Uykularýn kaçacak karanlýk gecelerde düþünmekten yorulacaksýn,
Aldýðýn nefes, söyleyemediðin kelimeler aðýr gelecek yüreðine boðulacaksýn.

Uðrunda ölecek kadar olmasa da seni biraz sevmiþtim galiba,
Hiç anlayamadan biz kalbimde yavaþ yavaþ ölüyorsun adeta.
Yazdýklarým hoþuna mý gider zoruna mý bilemiyorum ama,
Ayakta dimdik durduðuma aldanma, yüreðim paramparça.
Sosyal Medyada Paylaşın: